Najwyższa pora filmowo i książkowo podsumować rok. W moim odczuciu, mimo oczywistych trudności, był niezwykle płodny twórczo. Kolejny raz okazało się, że kryzys działa stymulująco. Wyjątkowo zacznę od literatury – w 2021 roku pojawiło się mnóstwo świetnych lektur, z których wiele będę nadrabiać w kolejnych miesiącach. Więc proszę nie wypominać braków (chyba że w celu […]

„Miasta, których nie chcemy już kochać, umarły. Rozejrzyjcie się wokół: nic tylko niebo i nieużytki, które w końcu znienawidzimy. Dotykamy placami kruchych gwiazd wypełniających nasze sny” (s. 11). Ten fragment „Pól magnetycznych”, pierwszego artystycznego tekstu surrealistycznego stworzonego w 1920 roku przez Philippe’a Soupaulta i André Bretona w poetycki sposób opisuje doświadczenie pandemii. Opustoszenie ulic miast […]

„Rozpływaj się” – tytuł nowej powieści Anny Cieplak – to zaklęcie, które przed dwudziestu laty rzuciła na swoich znajomych jedna z głównych bohaterek, Alina. Ten magiczny rozkaz może budzić wiele skojarzeń. Począwszy od baumanowskiej „płynnej ponowoczesności”, po odniesienie do struktury osobowości bohaterów – rozmytych między przeszłością a nieuchwytnym teraz. Każdy z nich zostaje skonfrontowany z […]

„Bez wątpienia literatura jest cyniczna. Odpowiada jej wszelka rozpusta, cieszy każde niskie uczucie: nienawiść, złość, sadyzm; tragedia wywołuje w niej zimny dreszcz podniecenia i pobudza jej przebiegłą inteligencję. I na odwrót, wystarczy się przyjrzeć, z jakim sarkazmem traktuje uczucia szlachetne” (s. 220). Powyższy cytat pochodzi z tytułowego eseju „Literatura jako kłamstwo”, w którym Giorgio Manganelli, […]

„Publiczna debata o pornografii utknęła między Scyllą przemocy wobec kobiet a Charybdą wolności słowa i do dziś nie może się stamtąd wydostać” (s. 207). Punktem wyjścia „Miłej robótki. Polskich świerszczyków, harlekinów i porno z satelity” Ewy Stusińskiej jest pornografia. Autorka próbuje przełamać powyższy impas, podobnie jak w pracy doktorskiej „Dzieje grzechu. Dyskurs pornograficzny w polskiej […]

Blokowiska w polskim kinie to najczęściej brudne i nieciekawe siedliska patologii. Bywają scenerią opowieści o dojmującej samotności lub trudnym do zrealizowania poszukiwaniu społecznej akceptacji. Mieszkającym tu ludziom daleko do klasy średniej. Przedstawieni są według określonych schematów – jako ofiary bądź punkty zapalne problemów. Kumple przesiadują na osiedlowych ławkach. Dziewczyny zachodzą w ciążę w młodym wieku, dresiarze kradną i handlują narkotykami. Dawid Nickel walczy z tego typu schematami […]